Slow Fashion

9 komentarzy

• 

  viosna

  18 sierpnia 2015 at 20:08 Odpowiedz

  Magdo ja się niestety w Twoje ciuchy nie wcisnę, ale za to chętnie odkupię książkę. Mam ją od jakiegoś czasu na liście „do kupienia”, liczyłam jednak, że dostanę na urodziny, jednak wszystko wskazuje na to, że jednak się nie doczekam. Także zamawiać będę sama, ale może zgodnie z minimalizmem, poślesz książkę dalej w świat:)?
  Pozdrawiam ciepło.
  PS. Jak tam ospa? Nadal jak biedronki? I jak Antoś?
  • 

    Soie

    18 sierpnia 2015 at 21:59 Odpowiedz

    No właśnie ja też ją w duchu minimalizmu pożyczyłam, więc nawet gdybym chciała, to nie mogę jej odsprzedać. Wiem, że czasem można trafić w necie w niższej cenie, więc może się skusisz :) A ospa wyjątkowo łagodna, Kamil tylko trochę osłabiony przez pierwsze 3 dni, no i wysypka wiadomo, ale już wszystko ładnie znika i do weekendu będzie jak nowy. Antkowi się przyglądam, mam nadzieję, że jak się zaraził, to też tak spokojnie przejdzie, ale póki co żywe srebro :) Pozdrowienia :*
• 

  sigrun

  18 sierpnia 2015 at 21:53 Odpowiedz

  ja już też po detoksie.pozostała góóóóóra ciuchów których chciałabym sensownie się pozbyć tj. sprzedać nawet za pół darmo ale jednak nie oddać ot tak. byłam już na dwóch ciuchowych giełdach i miejscowym ryneczku, ale prawda jest taka że 1000 razy szybciej nabywa się nową rzecz niż jest w stanie pozbyć starej…dlatego teraz zastanawiam się o wiele dłużej, nauczona doświadczeniem nad zakupem nowej rzeczy i paradoksalnie ostatnio właśnie przez to nie kupiłam czegoś co po przespaniu się z tematem uznalam za esencję setek stylizacji, a niestety nie byłam już w stanie nabyć tej rzeczy. szukam zamiennika ale bedzie naprawde ciezko:/jestem na siebie zła ale już nic nie mogę z tym zrobić.
  • 

    Soie

    19 sierpnia 2015 at 18:31 Odpowiedz

    Zdecydowanie, pozbycie się ubrań wcale nie jest takie łatwe. Jednak wolę oddać, dzieciakom, których rodzice nie mają kasy na nowe ciuchy, bo wiem, że sprawię komuś przyjemność i sobie ułatwię życie. Może wcale jednak nie była dla Ciebie, niedostępność to czynnik, który sprawia, że rzeczy są o wiele bardziej atrakcyjne ;)
• 

  Joanna

  18 sierpnia 2015 at 22:13 Odpowiedz

  Chyba zdałaby mi się ta książka, może z dwóch szaf zrobi się jedna? Na razie błądzę, nie waham się mylić i eksperymentować. Sama nie wiem, gdzie jestem, na początku, czy na końcu tej drogi. Chyba po cichu zazdroszczę takim osobom jak Ty, że potraficie już jednoznacznie powiedzieć, „to nie mój styl”. Zdjęcia z kotem mistrzowskie- model kot kapitalny :)) Pozdrawiam
  • 

    Soie

    19 sierpnia 2015 at 18:28 Odpowiedz

    Na pewno pomoże :) Pewnie, trzeba poeksperymentować, żeby sprawdzić co się lubi, ale określenie swojego stylu to na pewno nie ograniczenie, a wręcz przeciwnie nowe możliwości w wyrażaniu siebie. Pozdrowienia :)
• 

  Kamila

  19 sierpnia 2015 at 12:04 Odpowiedz

  Książka jest świetna. Jestem na etapie detoksu, bo mimo określonego już stylu ciągle kusiły mnie sklepy internetowe i ich nachalny marketing w stylu „przynajmniej raz w miesiącu potrzebujesz czegoś nowego”.I chyba to jest najważniejsze przesłanie książki, żeby po prostu kupować mniej, wykorzystywać to co już się ma i być odpornym na sezonowe nowinki i kiepską jakość.A niekupowanie ubrań przez przynajmniej trzy miesiące jest wbrew pozorom bardzo przyjemne :)
  • 

    Soie

    19 sierpnia 2015 at 18:26 Odpowiedz

    Ojeeny, tak, sklepy internetowe to największa zmora, a jak jeszcze pojawia się dodatkowa zniżka na weekend w newsletterze, to koniecznie trzeba skorzystać. Znam to, ale postaram się być twardzielką. Muszę sobie stworzyć listę zakupów i określić dokładnie czego szukam, żeby nie zboczyć z drogi nawet jak będzie super okazja ;)
• 

  Polenka

  26 sierpnia 2015 at 15:48 Odpowiedz

  Asia słynie z dobrych tekstów :-) „Slow Fashion” jeszcze nie czytałam, jak tylko pojawię się w Polsce to kupię. Ostatnio bardzo szybko pochłonęłam „Zawód: bloger”, nowy ebook Joasi.